Bu görüntüyü izlemek için lütfen JavaScript’i aktifleştirin
Seçim süreci ve sonrasında kimi oyuncu ve müzikçilerin gitgide artan siyasi telaffuzlarıyla karşı karşıya kalındı.
Özellikle ünlü isimlerin başını çektiği kültürel hegemonya ile her alanda çaba edilmeye devam ediliyor.
Fahrettin Altun’dan dikkat çeken paylaşım
Son devirde artan bu kültürel hegemonyaya karşılık İrtibat Lideri Fahrettin Altun’dan dikkat çeken bir paylaşım geldi.
Sosyal medya hesabından katıldığı programdan bir kesit paylaşan Altun, kültürel hegemonya ile ilgili görüşlerini paylaştı.
“Siyasi hegemonyanız bitti, kültürel hegemonyanız da bitecek!”
Altun kelamlarında “Siyasi hegemonyanız bitti, kültürel hegemonyanız da bitecek!” dedi.
“Çoğulculuktan eser taşımayan kültürel iktidar gösterisiyle karşı karşıya kaldım”
Altun anısını paylaştığı yazısında şu sözleri kullandı:
Henüz bu vazifeye başlamamıştım. Birgün İstiklal Caddesi’nde bir kitapçıya girmiştim. Kitapçıda çabucak girişte tüm okurların, müşterilerin en yeterli formda göreceği yerde, terör örgütü mensuplarının övüldüğü, halihazırda hapishanede terörle iltisakı hasebiyle cezalı olan bireylerin, firari olarak yurt dışına kaçan isimlerin yazdığı kitapların olduğu bir rafla, bir tezgahla karşılaştım.
Hiçbir formda Türkiye’nin gerçek kültürel dünyasını, Türkiye’nin yayın dünyasını yansıtmayan ve o yayın dünyasındaki çoğulculuktan eser taşımayan bir kültürel iktidar gösterisiyle karşı karşıya kaldığımı düşündüm.
“O kültürel hegemonya, Türkiye’nin gerçeğini yansıtmıyor”
Bunun üzerine o tezgahın fotoğrafını çektim ve o fotoğrafı şu bildiriyle birlikte toplumsal medyada paylaştım: “Siyasi hegemonyanız bitti, kültürel hegemonyanız da bitecek!”
Bugün hâlâ o attığım toplumsal medya bildirisi üzerinden bana yönelik çeşitli tenkitlerde bulunuluyor.
Oysa ben hâlâ tıpkı noktadayım.
O kültürel hegemonya, Türkiye’nin gerçeğini yansıtmıyor.
“Doğal kültürel etkileşim tabanına gereksinimimiz var”
Türkiye’nin gerçek renklerini, Türkiye’nin gerçek çoğulculuğunu yansıtan bir kültürel tabana, çoğulculuğa muhtaçlığımız var.
Bizim bir kültürel hegemonyaya karşı öbür bir kültürel hegemonyaya değil, bizim gerçek manada doğal kültürel etkileşim yerine muhtaçlığımız var.
Mahalle baskısıyla kendinden olmayanı ötekileştiren, dışlayan, ona hakaret eden, ağır baskı uygulayan o linç kültürüne karşı, o linç kültürünün iktidarına karşı bizim kültürel çoğulculuğu savunmamız gerekir.
Terör örgütlerini öven, FETÖ’ye methiyeler dizen, PKK’yı romantize eden sözümona çalışmaların “Türkiye gerçeği budur” diye yansıtılması kültürel faşizmdir.
Ve buna karşı çıkmaya biz mecburuz…
