Bu görüntüyü izlemek için lütfen JavaScript’i aktifleştirin
Hain darbe teşebbüsünün üzerinden 7 yıl geçti…
Yüzlerce kişinin şehit ve gazi olduğu hain darbe girişinde Adviye Gül İsmailoğlu, 14 yaşındayken aile yakınlarıyla birlikte Saraçhane’ye gitti.
İsmailoğlu, 15 Temmuz gecesinde aile yakınlarıyla birlikte gittiği Saraçhane’de darbecilerin silahından çıkan kurşunun sol koluna isabet etmesiyle yaralandı.
Hastaneye kaldırıldıktan sonra 4 gün boyunca ağır bakımda kalan İsmailoğlu, hain darbe teşebbüsünün 7. yıl dönümünde o gece yaşadıklarını anlattı.
İsmailoğlu, 7 yıl boyunca 15 Temmuz’un unutulmaması için elimden geleni yaptığını tabir etti.
“Tabiri caizse o mermiler yağmur üzere üstümüze yağıyordu”
Darbecilerin insanları ayaklarından vurmaya başladıklarını anlatan İsmailoğlu, şu biçimde konuştu:
İnsanları korkutmak için bir barikat oluşturmuşlardı. O barikatı aşmaya çalışan insanları vurmaya başladılar. Gaziler ve şehitler yanımızdan geçmeye başladı. Bizim sayımız azalmadı, korkup geri çekilmedik, kimse kaçmadı.
Tam bilakis onların üstüne daha güçlü gitmeye başladık. Bizim korkmadığımızı anlayınca bu kere insanları öldürmek üzere ateş etmeye başladılar.
Ben o gece anladım onların bizim askerimiz olamayacağını. Tabiri caizse o mermiler yağmur üzere üstümüze yağıyordu. Bu sefer insanları öldürmek için başlarından, kalplerinden vurmaya başlamışlardı.
“Sırtımda 15 santimetrelik bir yara açtı”
Kendisine isabet eden kurşunun sırtında 15 santimetrelik yara açtığını söyleyen İsmailoğlu, şunları söyledi:
Biz de mermilerin ağır geldiği esnada yere çöküyorduk. Annem, ablam ve babam yanımdaydılar. Daima birlikte çöküyorduk, birinci fırsatta tekrar ayağa kalkıp üstlerine gidiyorduk.
Yerde olduğumuz esnada benim ardıma bacağından vurulan bir yaralı düştü, sesini duydum. Refleks olarak ayağa kalkıp yardım etmek istedim. O sırada ben de sırtımda bir acı hissettim. Ve sırtımdan vurulduğumu düşündüm.
Plastik mermi olduğunu düşündüm. G3 mermisi sırtımdan girmiş. Kürek kemiğimin ucunu parçalamış ve sırtımda 15 santimetrelik bir yara açtı. Merminin özelliği buymuş.
“Hiç tanımadığımız iki insan bizi otomobiline aldı”
O gece kendilerine hiç tanımadıkları bir insanın yardım ettiğini söyleyen İsmailoğlu, şöyle söz etti:
Her yerde yaralılar, şehitler vardı. Yerdeki yaralıları tedavi etmeye çalışıyorlardı. Beni de bir bekleme koltuğuna yatırdılar. Sonra durumumun önemli olduğunu anlayınca bana orada müdahale edemeyeceklerini söylediler.
Hiç tanımadığımız iki insan bizi otomobiline aldı. Hiçbir korkusu ve fikri olmadan, bizim ismimizi, dinimizi, kimliğimizi sormadan otomobiline alıp hastaneye yetiştirmeye çalıştı. O gecenin en hoş tarafı buydu.
“15 Temmuz’un unutulmaması için elimden geleni yaptım”
15 Temmuz’un unutulmaması için elinden geleni yaptığını söyleyen genç kız, şu halde konuştu:
Kimse kimseye kim olduğunu sormadan yardım ediyordu. Üzerinden geçen yedi yıl bana 15 Temmuz’u unutturmadı. Tam bilakis yedi yıl boyunca ben 15 Temmuz’un unutulmaması için elimden geleni yaptım. Şehit olmayı çok isterdim, gazilik nasip oldu. Buna da çok şükür.
Ben o gün şehit olmadıysam şayet bir sebebi olmalı diye düşündüm. O gece yaşadıklarımı insanlara anlatarak başladım. Zira 15 Temmuz unutulmamalı, ne kadar yıl da geçse o gece bir tarih yazıldı. Biz vatandaş olarak bir tarih yazdık. O gecenin unutulmaması gerekiyor.
