Ev sahiplerinin yüksek kira talepleri, kiracıları zahmetten çıkarıyor.
Bedeli ödeyemeyen meskeni boşaltıyor, başını sokacak bir dört duvar bulamayan ise hane sahibine boyun eğiyor.
Devletin “yüzde 25” sınır koyduğu artırımları aşanlar da oluyor.
“Oğlum gelecek, kızım yerleşecek” üzere mazeretlerle kiracılarını kapının önüne koyanlar da cabası…
‘Anahtarı vermeden, kiracılık bitmez’
Tüm bunlara karşın kiracıların daha da dikkat etmesi gerekiyor.
Hukukçular, ‘Anahtarı vermeden kiracılık bitmez’ prensibi çerçevesinde yüksek kira sebebiyle konutu boşaltan kiracıların, kesinlikle suretle anahtarı mülk sahibine teslim ettiğini belgelendirmesi gerektiğini lisana getiriyor.
Hukukçular, kiracının taşınma sürecini tamamlasa dahi mülkün anahtarlarının konut sahibine teslim edilmedikçe kiracının mülk üzerindeki haklarını ve yükümlülüklerini sürdürdüğünü belirtiyor.
Belgelendirmedi, icra geldi
Yıllardır oturduğu konutu tahliye eden M.K., anahtarı mülk sahibine teslim ettiğini belgelendiremeyince hayatının şokunu yaşadı.
Mahkemenin kapısını çalan mağdur kiracı, oturmamasına karşın 11 aylık kira bedelinin tahsilini isteyen konut sahibinin hakkında başlattığı icra takibiyle sarsıldı.
Mahkeme, ‘kötü niyet tazminatı’ kısmen kabul etti
Mağdur kiracı da kira kontratına uygun bir bildirim ile tahliye edildiğini, iş yerinin kullanıldığı periyoda ilişkin kira borcunun bulunmadığını, kira bedellerinin vaktinde ve eksiksiz ödendiğini lisana getirdi.
Fesih ve tahliyeden sonraki 11 ay için kira borcunun bulunmadığını, davacı mesken sahibinin talebinin reddi gerektiğini savunan kiracı, alacaklının takip konusu meblağın yüzde 20’sinden aşağı olmamak üzere makus niyet tazminata mahkum edilmesini istedi.
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti.
Emsal karar
Kararı mağdur kiracı temyiz edince devreye giren Yargıtay 8. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını bozdu.
Yeniden yapılan yargılamada mahkeme birinci kararında direndi.
Davalı kiracı bu kararı da temyiz edince devreye bu kere Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi.
Kurul, emsal nitelikte bir karara imza attı.
“Kanıtlamak zorunda”
Kararda, maddedeki “Kiracının bildirdiği tahliye tarihinin kiralayan tarafından kabul edilmemesi hâlinde kiralananın fiilen boşaltıldığını ve anahtarın teslim edildiğini, böylelikle kira alakasının kendisince ileri sürülen tarihte hukuken sona erdirildiğini kanıtlama yükümlülüğü kiracıya aittir. Kiracı bu argümanını İİK’nın 269/c hususunun 1. fıkrasında yazılı evraklarla kanıtlamak zorundadır. Kiracı, kiralananı kendisinin ileri sürdüğü tarihte tahliye ettiğini ispatlayamazsa, kiralayanın bildirdiği tahliye tarihine prestij olunmalıdır.” kararı hatırlatıldı.
Ev sahibi haklı bulundu
Kararda şu sözlere yer verildi:
O halde anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu‘nun 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Kiralananın tahliye edildiğinin ve anahtarın da kiralayana teslim edildiğinin borçlu tarafından İİK’nın 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanması mecburidir. Anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından İİK’nın 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Hâl bu türlü olunca direnme kararının açıklanan bu değişik münasebet ve nedenlerden ötürü bozulması gerekmiştir.
