Bu görüntüyü izlemek için lütfen JavaScript’i aktifleştirin
Türkiye bir genel seçimi daha geride bıraktı. Muhalefet cephesinde kazanmaya bu kadar kesin bakılırken, alınan hezimet, yanılgılar ve eksikler konuşulmaya devam ediyor.
Habertürk canlı yayınında Mehmet Akif Ersoy’un konuğu, eski CHP Genel Sekreteri Başkan Sav’dı.
Önder Sav: “Baykal da tek adamdı, Kılıçdaroğlu da”
Mehmet Akif Ersoy, Kılıçdaroğlu’nun ve muhalefetin Cumhurbaşkanı Erdoğan’a tek adam dediğini hatırlatarak, “Kendi iktidar alanında sayın Kılıçdaroğlu ve Baykal’ın tek adam olduğunu düşünüyor musunuz” diye sordu.
Önder Sav ikisinin de tek adam tutumları içinde olduğunu söyledi.
CHP için bir çelişki değil mi? Bu haliyle neyin hayalini verecek?
Ersoy bunun üzerine, “CHP olarak iktidara talipsiniz ve siyasetlerini eleştiriyorsunuz, lakin kendi içinizde tıpkı sistemi sürdürüyorsunuz, bu bir çelişki değil midir? Kendi iktidar alanınızda yapamadığınız neyi vermeyi hayal ediyorsunuz?” sorusunu yöneltti.
Önder Sav: CHP’de hukuk yok sayılarak sonuç alınıyor
Önder Sav’ın karşılığı ise şöyle oldu:
CHP’nin tüzük yapısından ötürü tek adamlık tartışılıyor. Lakin CHP’de hukuk yok sayılarak sonuç alınmasını son derece üzücü buluyorum. Yoksa biz hak, hukuk, adalet diye niçin yürüdük diye sorarlar.
Sav’ın öbür açıklamaları şöyle:
“Meslektaşlarınız vakit zaman beni eleştirirdi”
Çoğu partide genel sekreterlik değerli bir makam. Ben daima onun şuuru içinde davranmışımdır. Hem parti organlarını aşmadan başta genel lider olmak üzere hem çalışma arkadaşlarımın kanılarını değerlendirirek örgütle ilgili olan hususları gündeme getirme alışkanlığım vardı benim. Benim 7 Ekim 2000’de başlayan 3 Kasım 2010’da biten genel sekreterlik sürecimde pek çok kişi, pekçok partili kendilerinin güzeline gitmediği pekçok şeyi genel sekreterden bilirlerdi. Bu doğal, partinin ikinci adamı pozisyonunda. Fakat hiç de o denli değildi. Bu münasebetlerle vakit zaman meslektaşlarınız tarafından eleştirildim. Partinin mevzularında kendilerine bilgi aktarmadığım bahiste değerlendirmeler yaparlardı. Bunları müsamahayla karşılardım. Çatkapı kamerayla odama gelen meslektaşlarınızı kabul etmezdim. Nezaketen bana haber verilmesi gerekirdi. ‘İhtiyaç duyduğumda sizi çağırırım’ derdim.
“Birand’ın sorularına bakmadım bile”
Arada bir televizyona çıktım. Genel sekreterlikten ayrıldıktan sonra. Allah rahmet eylesin Mehmet Ali Birand periyodunda programa çıkmışlığım oldu. Çok ısrar etti. Sayın genel lider Kemal Kılıçdaroğlu ile yollarımız ayrılmıştı. Birand beyefendi biraz savlı sunucu ve televizyoncuydu. Vakit zaman konuşmacının orta yerinde müdahale ederdi. Bu benim pek hoşuma gitmezdi. Bu türlü bir olayda bana hangi bahisleri sormak istediğine dair metin hazırlamış, lütfetmiş. Onu uzattı. Ben de hiç bakmadan zıt çevirdim hiç bakmadan. ‘Önder Sav’ın çanak soru aldığını size kim söyledi sayın Birand’ dedim. Şaşırdı, tahminen de beni ukala buldu. Sonunda programdan hoşnut olmuştu.
“Muhtar seçilemeyenler, faturayı bana kesti”
2010’un 20 Nisan’ında filan biz kurultayı ilan ettik. Daha şimdi Deniz Beyefendi ayrılmadı. Meşum olay gündeme geldi ayın 7’sinde. Deniz Beyefendi onun üzerine 2-3 gün haklı olarak düşündü. Ayın 10’unda istifasını verdi. Bana istifa edeceğini söylemedi. Biraz emrivaki yaptı. Fakülteden dostluğumuz olan bir insan. Söyleseydi daha keyifli olurdum. Tahminen birkaç şey önerebilirdim. Benimle bölüşmemesini hiç içselleştirmedim. Sonra parti içinde büyük bir tartışma başladı, genel lider kim olacak diye. 12 gün içinde CHP bir genel lider bulmak zorundal. Örgütün yüklü temayülü benim üzerimde. ‘Siz genel lider olun’ dediler. Ben onlara 10 yılı aşkın genel sekreterlik yaptım. 2 büyük genel seçim, 2 büyük lokal idare seçimi yaşadık. Pekçok kişi aşikâr yere gelememesinin müsebbibi olarak beni görmüştür. Vilayet genel meclisi olamayan, birtakım yerlerde muhtar olamayanlar, belediye meclisi üyesi olamayanlar bile faturayı bana kesmişlerdir. Ben Deniz Bey’den sonra bu sarsıntıyı nasıl atlatabiliriz, benimle derlenip toparlanır mı tartışmasını kendi içimde yaptım.
“Arkadaşlarımız Kemal bey’i istemedi”
MYK’nın tümüne yakını benim karşımdaydı. Ben soyutlanmış bir genel sekreterdim. Deniz Bey’in tekrar dönmesi gerektiğini; hatta Deniz Bey’in buna istekli olduğunu hissediyorum. Taze bir olay var, Türk toplumunun hassasiyetleri üzerinde duracağı olay. Devrin genel lideri sayın Erdoğan lisanına dolamaya başlamıştı olayı. Meydanlarda konuşuyordu. Bizim parti olarak bu işi sıcağı sıcağına Deniz Bey’i tekrar genel lider yapmamızın güç olacağını düşündüm. Hislerimle aklım ortasında gidip geliyordum. Hislerim fakülteden bu yana bölüştüğüm siyaset adamın tekrar genel başkanlığa gelmeseydi. Sonuçta aklımı öne koyarak davranmak gereğini duydum. Deniz Beyefendi bizi konutuna çağırdı. Ben, Onur Öymen, Mustafa Özyürek, Yılmaz Ateş. 3 genel lider yardımcısı bir de ben. Deniz Bey’in tekrar genel lider olma niyeti, hevesi satır ortalarında anlaşılabiliyor da açıktan bir şey söylemiyordu. ‘Kimi yapalım’ deniyor. Kemal Bey’in de ismi geçti. Arkadaşlar itiraz etti. Genel başkanlığa uygun ve layık görmediler. Ben de bir şey demedim. Bu söyleyeceğim kanıtlanması güç bir iş ancak söyleyeyim; Kemal Beyefendi bana geldi. ‘Efendim işler uygun gitmiyor. Deniz Beyefendi dönerse parti zahmet yaşar, siz genel lider olun’ dedim. Teşekkür ettim, bunu tartışabileceğimizi ve başımda netliğe varmadığını söyledim. Bir iki gün içinde aşikâr bir netliğe geldim. Kemal Bey’in olmasında benim anlattığım tartışmaların dışına çekebilirdik partiyi. Hakikaten çektik de.
“Deniz Bey’in portresine pet şişe attılar”
Sayın Baykal bana gönül koydu olağan. Ancak merhabamız devam etti. Parti barajın altında kaldığında sorumluluk üstlenip istifa etti. Sonra dönmeyi düşündü. Fevkalâde kurultay yapılıyordu. Sayın Adnan Keskin genel sekreter, sayın Eşref Fazilet genel sekreter yardımcısıydı. Ben küme başkanvekiliyim. Deniz Bey’in dostu, arkadaşı olduğum için arkadaşlar ‘illa birlikte gidelim, konuşalım’ dedi. Bu ortada Deniz Bey’in örgütten imzalar toplanmıştı. Deniz Bey’e bu işin kolay olmayacağını söylemeye çalıştım. Çok garip bir tesadüftür ki, Levent Gökay hayatta, beni cep telefonundan aradı. ‘Burada salonda çok berbat şeyler oluyor. Antalyalılar Deniz Bey’in posterini açtılar, pet şişeler, ayran şişeler atıldı’ dedi. O sırada butona bastım, herkese dinlettim. ‘Sizin portrenize bile tahammül etmeyen bir delege topluluğu var’ dedim. Deniz Beyefendi ‘Yok yok biz onu aşarız’ dedi. 6-7 genel lider adayı vardı. ‘Biz son konuşmayı yaparak toparlarım’ dedi. ‘Nasıl olacak kurayla çekiliyor’ dedim. Deniz Beyefendi ‘siz onu halledersiniz’ dedi. ‘Peki varsayın ki hallettik, kurultayın havasını bir teneffüs edelim’ dedim. Sanki vilayet liderimizin söylediği üzere; yoksa daha farklı bir hava mı var? ‘Bu toplanmış imzaları sizin isminize biz verebiliriz, lakin geri çekmeniz gerekirse biz çekemeyiz, sizin geri çekmeniz azım’ dedim. Bir kağıda yazdım ve imzalattım. Sayın Adnan Keskin’e verdim. Kurultay’a gittik tabloyu gördük. Olumsuz bir hava vardı. Telefonu aldım Deniz Bey’i aradım ‘sizin imzalarınızı divana vermiyoruz’ dedim. İş kapandı. Ben o vakit da dostluğumu gösterip, partiyi kollama içgüdüsüyle davrandım.
Kılıçdaroğlu’nun genel lider olma süreci
Sonra Kılıçdaroğlu beyefendi bana geldi. ‘Deniz Baykal beyefendi beni çağırdı’ dedi. ‘Git’ dedim. ‘Sen aday olacak mısın diye soracaktır’ dedim. ‘Ne demeyi düşünüyorsun’ dedim. ‘Ne diyeyim’ dedi. ‘Bana sorarsan şimdilik düşünmüyorum de’ dedim. Kemal Beyefendi ben adayım diye çıkarsa işler bozulabilirdi. Çıktı bana geldi, konuşmaları aktardı. Günlerden Cumaydı. Kılıçdaroğlu ile Kızılay’daki ofisimde buluştuk. Orada ben işi şekillendirdim. ‘Sen bana teklif etmiştin artık ben sana teklif ediyorum, partiyi bu badireden kurtarmalıyız’ dedim. Sayın Kılıçdaroğlu Melih Gökçek’le, Dengir Mir Mehmet’le tartışmasında hava yakalamıştı. Elverişli bir aday durumunda görünüyordu. Bir de halk tarafından tutulduğunu görüyordum. Halk ortasında alkış alıyordu; hatta benden fazla alkış alıyordu. Kılıçdaroğlu’nun genel başkanlığının partideki tartışmaları bitireceğini, önümüzün açılacağını düşündüm. Pazartesi günü genel merkezde adaylığını ilan etti. Kendisine küme başkanvekilliğinden istifa ettiğini söylemesini istedim. Tereddütle karşıladı. ‘Ben örgütü ve delegeyi tanımam’ dedi. ‘Ben tanıyorum, siz kamuoyunu düşünün’ dedim. Çok görkemli bir kurultay oldu. Merhum Bülent Ecevit beyin periyodunu hatırlatan bir kurultay. Herkesin keyifli olduğu şölen üzere geçen kurultay oldu. Ben o kurultaydan sonra vazife almak da istemedim. Israr etti Kemal Beyefendi. ‘Geçiş devri kesinlikle siz olmalısınız’ dedi. Genel sekreterlik vazifesini 3 Kasım’a kadar devam ettirdim.
“Kemal Bey’in iş tutuş şeklini beğenmedim”
Sayın Baykal ve arkadaşları ‘Deniz Bey’in genel başkanlığını engelledin’ diyerek bana hal aldılar. Kırılmak hakları, yadırgamıyorum. Artık televizyonlarda sayın Mehmet Sevigen’i, benim genel sekreter yardımcımdı. Benim, Ali Topuz’un ve Kılıçdaroğlu’nun amiyane tabirle bu işi tezgahladığını söyledi. Merhum Ali Topuz’un bu olayda hiçbir dahli yok. Bu iş Kemal Beyefendi ile benim aramda gelişti. Sonra Kemal Bey’in gelişi projedir diyenlere öfkelendim doğrusu. Ben hayatımda hiçbir biçimde uydu olmadım. Aklım, melekelerim neyi gerekirse onu yaptım. Vakit içinde Kemal Bey’in iş tutuş usulüyle benim anlayışım örtüşmedi. Referandum odu. O vakit MHP bizimle bir arada hareket ediyordtu. MHP belediyeleri kazandığı yerlerde istenilen oy gelmedi. Aşikâr ki o oylar ‘evet’e kaydı. Bunun tahlilini de yaparak bizim olabilecek oyumuzu hesapladım. Yüzde 34,5-35 gösteriyordu. Sayın Baykal bıraktığında da anket firmalarının ortaklaşa sayısı yüzde 28’di. Hala yüzde 28’e gelememiş olmanın ezikliğini taşıyorum.
“Sadece bir bayram tatilim oldu”
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı CHP’ye yazı göndermeye başladı. Kemal Anadol’un kurultay başkanlık yaptığı kurultayda 2008 Aralık ayında tüzük değiştirilmişti. O tüzük değişikliği hususları çok benim siyaseten hoşlandığım unsurlar değildı. Bunu sayın Baykal’a örgüt huzurunda anlattım. Gerçekten genel sekreter olmama karşın o tüzüğe oy vermedim. O tüzük kararlarını sayın Baykal, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na takılır telaşıyla uygulamadı. Sayın Baykal o değiştirdiği tüzüğe nazaran partiyi genel lider olarak yönetim edemedi. Bu ortada kurultayda verilen önerge ile tüzük kararların ertelenmesine karar verdi. Yargıtay Başsavcılığı ‘Bunu yapamazsınız, düzeltin’ diye yazılar yazdı. Hukukçuluğumun verdiği hamasetle ‘Bunu kaale almayalım’ dedim. 10 yıllık genel sekreterlik periyodunda yalnızca bir Kurban Bayramında çoluk çocuğumla tatile gidebildim. Ben tatilde iken yardımcılarımdan birisi aradı. ‘Efendim Yargıtay’dan yazı geldi, şu tüzük hususlarını uygulamıyorsunuz’ diye okudu. Bu olay benim Yargıtay’dan gelen yazıyı sakladığım üzere algılandı. Kılıçdaroğlu’nun günahına girmek istemem. O da bunu bu türlü mi algıladı bilmiyorum. En sonunda üçüncü yazı geldiğinde. Bir küme toplantısı olmuştu. Hakkı Süha Bey’e ‘sayın genel liderimiz TBMM’de ise gidip anlatalım’ dedi. Saat 21.00’e kadar gelmedi. Geldi, çok mu önemsemedi, o denli mi takdirini yaptı bilemem. Odası kilitli, sekreteri yok. Hakkı Süha Bey’in odasında bir ortaya geldik. Yazıyı anlattım. Bir sağ partinin tüzüğünü eline verdim. Bizim tüzüğü okudum. Aşağı üst benzeşen unsurlar. ‘Sol partiyi sağ parti tüzüyle yönetim edebilir miyiz’ dedim. Sonraki gün İstanbul’a gitti. Aklıma geldi, basın mensupları arkadaşlarımız bir soru sorarsa, o hususta Kemal Beyefendi açığa düşmesin diye aradım.
“KEMAL BEY’E ‘BAŞARILI OLDUNUZ’ DEMEK İSTERDİM”
“Kemal Bey’e başarılı olduğunu söylemek isterdim”
Bir muhabir soruyor ‘efendim Yargıtaydan yazı geldi’ deyince ‘ben onu görmedim’ dedi. İçimden bir şey koptu. Artık iplerin kopmakta olduğunu anladım. Ekim ayı üzereydi. Ondan sonra da 3 Kasım’da yollarımız ayrıldı. Parti Meclisi çıkışında partinin ekseninden kayacağını, omurgasının zedeleneceğini söyledim. Genel başkanlık, parti meclisi için teşebbüste bulunan arkadaşlara takviye oldum. Örneğin Muharrem İnce Bey’e dayanak oldum. Herkes zanneder ki Kılıçdaroğlu’na öfkeliyim, kızgınım, hiç alakası yok. Ben partinin çıkarına bakarım. 2011 seçimleri oldu bizden sonra. 2011’den 14 Mayıs 2023 seçimlerine kadar daima bekledim ki parti yeterli bir muvaffakiyet sağlasa da Kemal Bey’e gitsem ‘Kemal Beyefendi yanılmışım, siz bu işin üstesinden geldiniz, muvaffakiyet sağladınız’ demek isterdim. Fakat o denli bir muvaffakiyet olmadı. Ben ‘3 yıl doldu, genel lider 3 yıldan fazla vazife yapamaz, makam fiilen boş, hukuken dolu’ dedim. Hem Siyasi Partiler Kanunu hem bizim tüzüğümüzde genel liderin en çok 3 yıl için seçilirler denir. 26 Temmuz’da 3 yıl doldu.
“Sayın Kılıçdaroğlu gereğini yapıp istifa etmeli”
Ben CHP’nin hırpalanmasını, yaralanmasını istemem. Sayın Kılıçdaroğlu 3 yıldan fazla misyon yapamayacağı için, yapılması gereken Kılıçdaroğlu’nun istifa etmesi, Parti Meclisi’nin genel lider yardımcılarından birini seçerek 45 gün içinde genel konseye gitmesi gerekir. Hukuk dolanılarak siyaset olmaz. Hukuk neyse onun çerçevesinde olmak durumundayız. Benim derdim Kılıçdaroğlu değil. Bunun bu türlü devam etmesi partiyi yaralar. Tüzel yollara gidilir, gidilmez, tartışılır. Partinin o noktaya gelmesini istemem. Genel lider nedeniyle tartışılır duruma gelmesini istemem. Genel liderin değişememesi diye bir şey yok. Üstüste partinin başarısızlığında genel lider olarak durmuş olan siyaset adamın gerçeği görüp gereğini yapması gerektiğini düşünüyorum. Sayın Kılıçdaroğlu istifa eder, 45 gün içinde parti kurultaya masraf. İstiyorsa tekrar aday olur, orada bir düşünce yok. 25 Temmuz 2020’de toplanan kurultay delegeleri sayın Kılıçdaroğlu’nu büyük çoğunlukla seçtiler. Tıpkı delegenin büyük çoğunluğu hala kurultay delegesi olarak vazife yapacak durumundadır.
“O günün şartlarında İmamoğlu daha uygundu”
Sayın genel lider ‘kayıp var ancak başarısız sayılmayız’ diye tabir kullandı. İnsanların kan ter içinde oy toplamaya çabaladıkları seçim kazanılamadı. O seçimden sonra ağlayan çok insanlarımız oldu. Ben birinci seçimde kazanabilir, fakat ikinci seçime kalırsa kazanamaz diye düşünüyordum. Benim Kılıçdaroğlu ile tartışmam öfke ve kızgınlık değildir. Adaylık konusunda 1 sene kadar önce whatsapp paylaşımında ‘elbette bir genel liderin cumhurbaşkanı adayı olmak istemesinden doğal bir şey yoktur. Şayet kendisinden daha düzgün oy alacağı düşünülen beşerler varsa genel liderin misyonu onun önünü açmaktır’ demiştim. O olmadı. O günün şartlarında İmamoğlu uygundu ancak onun da davaları vardı. Güya ben Ankara’daki ofisimde sayın İmamoğlu lehine toplantılar yapıyormuşum. Bu kuyruklu palavra. Bir sefer ben Antalya’da yaşıyorum.
“4 partiyle yüzde 25 oy alındı, geriye gidiş var”
Bir genel lider idaresiyle bir arada bir büyük seçime girdi ve başarılı sonuç alınamadı. Cumhurbaşkanlığında yüzde 48, milletvekilliğinde yüzde 25 oy aldı. 4 partiyle yüzde 25 alındı, geriye gidiş var o vakit. Bu ben geliyorum diyen başarısızlıktı. Vilayet, ilçe liderlerinin misyonundan ayrılmalarının hukuku temeli yoktu. 40 vilayet ve 40 ilçe lideri vazifelerinden istifa etti. Bu kadar emek veren, CHP için bulunduğu vilayetlerde parti için efor sarfeden insanlardan 8’i değerlendirildi. Gerisinden 3 ilçe lideri seçilecek yerlere geldi. Bu örgüte karşı genel merkezin bakış açısının çok sağlıklı olmadığını gösterdi. 20 vilayetimizde şu anda milletvekili yok. Türkiye’nin dörtte biri. Gitmelerini istedikleri siyasal yapı, Adalet ve Kalkınma Partisi gitmedi. Bir genel liderin bunu görerek ‘ben genel lider olmayı sürdüreceğim’ demesi seçmende inandırıcı olmadan. Sayın Kılıçdaroğlu hiç fazla eğmeden bükmeden istifa etmesi gerekir. Aksi takdirde tecrübeli bir siyasetçi olarak önümüzdeki lokal seçimlerin akıbetini olumsuz görüyorum.
“Yeniden parlamenter sisteme dönmek artık zor”
Cumhurbaşkanlığı seçimi ile birlikte milletvekili seçimleri yapıldı. ‘Genişletilmiş parlamenter sistem getireceğiz’ dendi. Binlerce sayfa metin yazındı, artık tozlu raflara kalktı. Parlamenter sistemin yeşermesi artık çok zordur. Gelecekte ‘Cumhurbaşkanlığı sistemini değiştirelim’ denebilir gelecekte. Burada beşerler hüngür hüngür ağladı. O kadar umutlandırıldı ki seçmen, anket firmaları o kadar abartılı sayılarla kampanyayı götürdü. İtiraf edelim CHP kampanyayı götüremedi. Biraz hayalperest, çocuksu ve gerçekleşmesi güç vaatler. Ben CHP’nin yaşamasını, bütünlüğünü koruyarak ileriye adım atmasını düşünen siyasetçilerdenim. Geldiğimiz siyasi tablonun sonucu olarak Kılıçdaroğlu’nun istifa etmesi gerektiğini söylüyorum.
“CHP’de geçmişi pak tonlarca insan var”
CHP üzere kocaman bir parti yalnızca bir bireye mi mahkum? Onun dışında aday olamaz mı mantığı var? CHP’de biat kültürü yoktur. Bizde tartışma kültürü vardır. Tartışarak bir yere gitme kültürü vardır. Sayın Bülent Ecevit’in İsmet Paşa ile tartıştığı kurultaylarda ‘Bizler kapıkulu değiliz, özgür partinin özgür bireyleriyiz’ demişti. Sayın genel lider ‘geçmişi pak bir kişi’ diyor. Yalnızca o değil. Birkaç detay var. ‘CHP’ye genel lider olacak kişinin partiyi yönetebileceğine inanmalıyım. Parti prensiplerine bağlı olmalı, partiyi geliştirebileceğine inanmalıyım, geçmişi pak kişi olsun’ diyor. Bunu kim belirleyecek? Kemal Beyefendi mi belirleyecek? Adaylar uzunluk boy mu gidecek ona. İsmi kimi kesitlerde geçen bir arkadaşımıza ‘Senin ismini duyuyoruz’ dedim. İmamoğlu değil, isim vermem. Bana gülerek ‘tıbbi rapor almak istiyorum, kirli miyim, değil miyim” diye görüneceğim dedi. Alay konusu haline geldi bu kelamlar. Geçmişi pak kişi CHP’de tonlarca var.
“Zom toplantısı,büyütülecek bir şey değil”
Zom toplantısını abartmıyorum. O bir arkadaş topluluğunun kendi ortasında yaptığı bir şey. Tartışma yapıyorlar. Haluk Koç’un adaylığı periyodunda birtakım merkez idare heyeti üyelerinin örgütlere telefon ederek ‘ziyareti halinde görüşmeyin’ dediklerini bana söz ettiklerinde çok üzücü tutum aldım, ‘derhal binayı açacaksınız, gelen kişi partinin küme başkanlığını yapmış kişidir’ dedim. Tenkitlerinizi yaparsanız, beğeniyorsanız imza verirseniz. Bu toplantı büyütülecek sıkıntı değil. Sızmasaydı daha uygundu olağan.
“Kılıçdaroğlu âlâ çalıştı, fakat sonuç bu”
Sayın Kılıçdaroğlu 13 yılda 100’den fazla merkez yöneticisini değiştirdi. Hakkını yemek istemem. Cumhurbaşkanlığı seçiminde fevkalâde efor gösterdi. Lakin sonuç buraya geldi dayanı. Kimi arkadaşlarımızın ‘olağanüstü kurultay lakin genel lider seçim unsuru koyabilir’ diye anlayışları var. Görmedikleri yahut görmek istemedikleri konu var. Siyasi Partiler Kanunu’nda harikulâde kurultayı toplamak için bir genel lider, iki gerek görmesi halinde Parti Mecisi ya da beşte bir imzayı toplayan kurultay delegeleri. En az beşte biri, yarıdan bir fazlaya dönüştürülmüş. Burada genel lider kurultaya çağırmıyor. CHP’de kurultaydan sonra en yetkili organ olan PM’yi yok sayıp onun yerine genel lideri ikame etmiş olursunuz.
“Seçmen, Kemal Bey’e inancını kaybetti”
Helalleşmenin içi boştu. Evvel parti içinde helalleşmesi. Tartışmalı başkan pozisyonu sürerse bu tartışmalar bitmez. CHP fabrika ayarlarına dönmelidir. Yaptığı yanlışları yapmaması lazım. Bin sayfa hoş bir tüzük yazarsınız lakin bir manşet olacak bir cümle seçmeni peşinden daha güzel sürükler. Seçmin bir sefer inanmalı. Seçmen Kemal Bey’e inancını yitirdi. Temel problem orada. Onun için Kemal Bey’in bu itimadı sağlayabilmesinin olanaksızlığına değiniyorum.
“CHP ile FETÖ’nün isminin bir anılmasına üzülüyorum”
CHP’de bu hislerin olması olağanüstü hüzün vericidir. Bu türlü bir manzaranın CHP’nin üstüne çökmesi. Devrimcilik prensibini kendisine koymuş partinin bir tarikat pirine, ondan icazet almaya çalışması, onun beşerlerine kapılarını açmasını hiç benimseyemem, hiç sindiremem. FETÖ iltisaklarını, bağlantılarına ‘CHP’nin içinde vardır’ denmesi karşısında üzülüyorum. Siyasetin cilvesi olarak birtakım katmanlardan oy almak için bir efor içinde olduklarını; ancak bu tıp yapılanmalarının CHP’liler tarafından pek beğenilen karşılanmadığını biliyorum. İnsanlarda aslında bezginlik, yorgunluk, ümitsizlik başladı. Çıta yüksekti, çıta gerçekleşmedi. Seçmen sonuca bakar. Benim verdiğim oy nereye gitti der.
“Kemal Bey’in partiye katacağı bir şey yok artık”
Bir siyasal partiyle kurumsal münasebet başka o partinin seçmeninden oy alması başkadır. 14 Mayıs ile 28 Mayıs ortasında strateji değiştirildi. Milliyetçilik rüzgarı hatırlandı. Bu da natürel seçmen indide ‘Niçin bu türlü oluyor’ diye kuşkular yarattı. Kurultay çabucak olmalıdır, genel lider da istifa ederek bunun yolunu açmalıdır. Olmadığı takdirde CHP’de ileride giderilmesi çok güç düşüncelere düşeceğini görüyorum. Kemal Bey’in partiye katacağı bir şey yok artık.
