Vatandaşların eski gereksinimlerinin arından ortaya çıkan mesleklerde ustalar çalışacak eleman bulamıyor.
Birçok meslek neredeyse hiç tercih edilmemeye başlandı.
Bunlardan biri de sepetçilik oldu.
Samsun’un Çarşamba ilçesinde 1989 yılında ayakkabıcılık mesleğine başlayıp 16 yıl çalıştıktan sonra emekli olan Murat Kahramanoğlu, daha sonra sepetçilik mesleğine merak sardığını belirtti.
Çırak bulamadı
20 yılı aşkın müddettir sepetçilik mesleği ile uğraştığını anlatan Kahramanoğlu, gerisinden gelecek bir çırak olmadığını, mesleğinin son temsilcisi olduğunu söyledi.
“Avrupa’da yaşadım, ben asla boş duramıyorum”
Sepet imalini öğrenmesinin kendisi için kolay olduğunu anlatan Kahramanoğlu, şu tabirleri kullandı:
Yıllar evvel ayakkabıcılığa başladım. Olağan bir ayakkabı dükkanı açtım. 16 sene çalıştık, 2000 yılında emekli oldum. Çocuklarım da yetiştiler, bir ayakkabı fabrikasında çalışıyorlar.
Önceden zanaatkar olduğum için birkaç kere sepet yapmayı denedim. Bazen kusurlu yaptım, söktüm tekrar taktım. Kendimi bu formda yetiştirdim ve birebir halde devam ediyorum. Avrupa’da yaşadım, ben asla boş duramıyorum, çalışmaya alıştım. Kendi tırnaklarım ile her şeyi yaptım ve öğrendim.
Hiç kimseden yardım almadım. Söküp takarak, kusur yaparak öğrendim. Kışın sepet alan pek olmaz ancak yazın gurbetçiler geliyor, konuklar geliyor. Onlar sepet alıyorlar, biz de yazın sepet yapıyoruz. Lakin dediğim üzere bizim iş yazın daha güzel, daha verimli oluyor. Materyal bulması da daha kolay oluyor. Kışın gereç bile bulamıyorum.
