19. yüzyılın sonlarına gerçek ailesiyle Girit Adası’ndan Antalya’ya göç eden Şefika Hanım, kahvecilik yapan Osman Efendi’yle evlenmeye karar verdi. Çift, 1 Temmuz 1931’de notere gidip “Hususi Mukavele” ismi altında evlilik mukavelesi imzaladı.
Sözleşmede yer alan talepte Osman Efendi’nin Şefika Hanım’a 60 lira değerinde bir çift altın bilezik, 10 lira değerinde bir çift altın küpe, 50 lira değerinde bir altın gerdanlık ve 135 lira değerinde ziynet verilmesi yer alıyor.
İleride boşanma yahut vefat olması halinde ise Osman Efendi’nin tazminat ve malları Şefika Hanım’a vereceğini ve bunun evlenme kontratı kapsamında kabul edildiği aktarıldı.
Osman Efendi bir oğlu dünyaya geldikten sonra 1950 yılında, Şefika Hanım ise 1967 yılında ömrünü yitirdi.
Dede ve ninesinin evlilik kontratını buldu
57 yaşındaki torun Talim Yümsel, babaannesinin vefatı sonrası eşyalarının ortasında çıkan evrakın dede ve ninesinin evlilik kontratı olduğunu fark edince şaşkınlık yaşadı.
Yümsel, belgeyi daha yeterli korunması için Antalya Kent Müzesi’ne bağışladı.
Osman Efendi ve Şefika Hanım’ın torunu Talip Yümsel, evlilik kontratından aileden hiç kimsenin daha evvel haberinin olmadığını, belgeyi babaannesinin vefatından sonra annesinin sandığın içinde bulduğunu anlattı.
“Babaannemin evlilik kontratıyla evlenmesi çok ilginç”
Dede ve ninesinin evlenme öykülerinin de enteresan olduğunu belirten Yümsel, şunları lisana getirdi:
Dedem birinci babaanneme talip oluyor. Babaannemin ise efsane çeyizi var ve dedemin evlilik teklifini kabul etmiyor. Bunun üzerine dedem İstanbul’a gitmiş ve 15 yıl orada kalmış. Daha sonra orada işleri makus gidince tekrar Antalya’ya geri dönmüş. O yıllarda babaannem öteki bir evlilik yapmadığı için ikinci teklifi kabul etmiş ve evlenmişler. O vakit bu türlü bir evlilik kontratı yapılmış mı, yoksa yalnızca babaannem mi talep etti bilmiyorum. Babaannemin evlilik kontratıyla evlenmesi çok değişik geldi. Babaannem mukavelede takılması gereken altınları kaç tane ve ne kadar altın olması gerektiğini yazıyor. Bir de vefat ya da boşanma olursa tazminat olarak ne verileceğini dahi mukavelede yazıyor.
Eşinin de 92 yıl öncesine ilişkin evlilik mukavelesini gördüğünde çok şaşırdığını anlatan Yümsel,
Biz eşimle evlenirken kontrat yapmadık, o denli bir şey yoktu aslında. Bu türlü farklı ve tarihi bir dokümanın elime geçmesi beni çok heyecanlandırdı. Soyadı Kanunu dahi yok, babaannem Şefika Hanım, dedem de Osman Efendi olarak kontratta geçiyor.
diye konuştu.
Yümsel, 92 yıllık evlilik kontratını Antalya Kent Müzesi’ne bağışladığı için çok keyifli olduğunu tabir etti.
